Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik de namen van het gewenste trainersduo van de lokale FC voor het komend seizoen zag passeren.
Erik ten Hag en Jean-Paul de Jong.
De een heeft een nietszeggend en kortdurend verleden bij FC Utrecht, de ander is volgens de club een icoon en volgens de supporters zelfs een legend.
Opvallend is de combinatie; ik heb zelden twee uitersten de trainerssponde zien delen.
De één een zelfbenoemd strateeg die nooit te betrappen was op een assist, de ander een speler die een dubbele lading gaf aan de term doeltreffend  (83 gele kaarten tegenover 11 doelpunten).
Ze zullen elkaar goed aanvullen, want ze hebben niets gemeen.
En daar gaat de schoen wringen.

De trainersloopbaan van Ten Hag kreeg in mijn herinnering vorm als meelifter met Fred Rutten.
Rutten deed goed werk bij FC Twente en Ten Hag stond als een wethouder Hekking de lauweren van Rutten te bewasemen.
Rutten vertrok later naar PSV en Ten Hag wist niet hoe snel hij een breuk moest forceren met de Tukkers om zich weer in de slipstream van Rutten te nestelen.
Het was gedaan met Ten Hag toen Rutten zijn congé kreeg in Eindhoven.
Eén seizoen op eigen benen bij Go Ahead Eagles en daarna toch maar weer voor een ongetwijfeld grotere bak geld naar de beloften van Bayern München.

Jean-Paul de Jong (JP) heeft 14 jaar lang voor Utreg de ballen uit zijn eigen broek gebuffeld en uit die van anderen geschoffeld.
Daarna werd hij jeugdtrainer in de Domstad, welke hij na 6 jaar verruilde voor het trainersschap bij FC Eindhoven.

En komend seizoen trekken ze allebei aan het stuur bij FC Utrecht.
Dat wordt op zijn zachtst gezegd interessant.
Je zou het een experiment kunnen noemen, al laat men zich dat soort terminologie in de voetballerij niet gauw aankleven.

FC Utrecht, met de Grote Moefti Van Seumeren aan het roer, wil àlles en daarom wordt het weer niks.
Het wil langjarig, aantrekkelijk en winnend voetbal spelen, terwijl de aandeelhouder ieder jaar enkele spelers met veel winst verkoopt.
Lang leuk winstgevend winnen.
Wie wil dat niet?

En hoe gaat FC Utrecht ditmaal de daad bij het woord voegen?
Door Ten Hag voor de korte/lange termijn aan te stellen en JP voor de lange/korte termijn.
Dit behoeft ietwat uitleg.
Ten Hag moet als hoofdtrainer wel direct resultaat halen (kort) en het zou leuk zijn als iets neer kan zetten wat voldoet voorbij de waan van de dag (lang).
Zoiets als de hele week trainen op kort en verzorgd spel en dan in het weekend alleen maar de peun hanteren.

De Jong kan als assistent in de luwte van Ten Hag langzaam groeien in zijn voorbestemde rol als eindbaas (lang), maar zal wel zijn passie op de spelers van nu moeten overbrengen (kort).

Dat klinkt mooi, maar JP zal direct meemoeten in de heksenketel als de resultaten niet je-van-het zijn.
Nu Ten Hag als naam is gehaald (Bayern München!) wordt er direct resultaat verwacht.
Leuk dat je een opbouwtrainer (of zo) bent, maar na 3 weken opbouwen moet er wel wat staan, zoiets.
Als je dan meeneemt dat stadion Galgenwaard een trainerskerkhof is, persoonlijk aangelegd door de zelden meer vrolijke Frans, dan weet je dat er hoogspanning zal staan op de eerste wedstrijden.

Over de beweegredenen van Ten Hag kan men alleen maar speculeren.
Opvallend is het feit dat hij bijna als katvanger voor De Jong fungeert.
Gaat het klote, dan is het de schuld van Ten Hag; gaat het goed, dan zie je de invloed van JP.
Maar ook: gaat het goed, dan is dat mooi meegenomen; gaat het naadje, dan werkt de aanwezigheid van JP dempend.
En als het helemaal mis gaat kan Ten Hag met veel aplomb geofferd worden aan de meute (Dit wilden jullie toch?), omdat De Jong dan meteen naar voren geschoven kan worden als blusmateriaal.
Juist door de constructie met De Jong zal Ten Hag geen lang leven bij de club beschoren zijn.
Tenzij de successen aaneen geregen worden.
Maar wie gelooft dat nou?