Je heet Wesley Sneijder, je was (of bent, wie zal het zeggen) een van de beste middenvelders ter wereld en je leest dat teamgenoten in Oranje een lans breken voor jouw aanwezigheid tijdens het WK 2014 in Brazilië. Ik weet niet hoe het U vergaat, maar ik zou er niet blij van worden, dat meelijwekkende gedweep.
Niets ten nadele van Arjen Robben, aan hem wordt ook maar de vraag gesteld door een journalist die, en evenmin iets ten nadele van de journalist, tenslotte de kolommen en derhalve zijn loonzakje moet vullen.
Natuurlijk, Wes zal zich er niets van aantrekken, daar moet hij tenslotte bóven staan, maar het zal toch in de krochten van een groot, doch wankel voetbalego pijnlijk nagalmen dat hij ter discussie staat.
Of lijkt te staan, doch bondscoach Van Gaal geeft geen uitsluitsel.

Dat is het nadeel van coaches die zichzelf een grotere rol toebedelen dan zij in feite hebben.
Zij denken dat zij van een dubbeltje een kwartje kunnen maken, terwijl het enige dat een coach kan doen is het dubbeltje dusdanig oppoetsen dat het zijn waarde behoudt, meer niet.
In de gekte van deze tijd zijn er echter geen dubbeltjes meer, alleen nog maar kwartjes, guldens, en zelfs knaken, als je de zaakwaarnemers mag geloven.
Twee corners goed vóór, of je passeert een keertje Ard van Peppen en de club moet al met een stappenplan over de brug komen of Mino Raiola brengt je dezelfde dag nog naar Monaco.
In plaats van een gulle schaterlach reageert de voetballerij als door een wesp gestoken.
Bloedserieus wordt er opeens omgesprongen met over het paard getilde jonkies, die voorheen gewoon over de boarding werden geschopt op de training, als ze kapsies vertoonden.
Ouwelullenpraat, toen de veter nog in de bal zat, met min 15 in korte broek werd doorgetraind en een in tabaksrook omhulde trainer iets mompelde over Kein Geloel.

Laten we het muntgeld van Oranje eens onder de loep nemen, om vervolgens de wisselkoers van Wes te bepalen.
Op doel hebben we enkele kwartjes, maar dat doet er niet toe, als je het van je keeper moet hebben heb je een ander probleem.
In de defensie staan louter dubbeltjes, met hooguit een kwartje in de vorm van Janmaat.
In de aanval beschikken we over wat meer handgeld.
Met Van Persie en Huntelaar hebben we een paar daalders, met Robben zelfs een knaak.
En dan het middenveld.
Strootman is een gulden, maar gaat niet mee.
Daarvoor in de plaats kun je met wat kwartjes strooien, Nigel de Jong, Fer, De Guzman en dan houdt het snel op.
Dubbeltjes resteren.
Behalve Van der Vaart en Sneijder.
In goeden doen twee daalders waard.
Niets ten nadele van de rest, maar waar haalt Van Gaal het lef vandaan om te doen alsof ie, zonder met zijn ogen te knipperen, nog niet zeker is van Sneijder? Of van Van der Vaart?
Zonder die twee wordt het Stijn Schaars en Jordie Clasie, of Daley Blind.
Siem de Jong gatsamme.
Geen stuiver waard.
Wisselgeld.

Wes had betere opties dan Galatasaray, maar laten we niet doen alsof iemand die bij Ajax wekelijks speelt béter is.
Zolang we nog problemen hebben met Celtic, met Differdange, met Ludogorets en al die andere rampenplanrommel moeten we niet veinzen dat sommige spelers de verkeerde keuzes maken. Als je speelt in Turkije, of Duitsland, of de Oekraïne, en het accent ligt op spéélt, dan blijf je in ieder geval op een niveau waar onze eredivisie al jaren geleden heeft moeten lossen.
En dus moet Van Gaal van insteek veranderen.
Nee, tenzij hij aantoont dat hij voldoet, moet worden Ja, tenzij hij niet meer voldoet.
Een wereld van verschil, terwijl het beslismoment nog steeds bij de keuzeheer resteert.
En de hand op de knip wordt gehouden.
Want om nou de poenerige patser uit te hangen alsof je best een gulden thuis kunt laten is misplaatst.
Van Gaal mag dan zichzelf heel wat waard vinden, zijn vermogen bevindt zich op de bank.
Het kapitaal staat op het veld.
En Wes is geen wisselgeld.