terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

Zlatan vs Ronaldo

Portugal – Zweden, play-offs voor de WK 2014 in Brazilië werd geafficheerd als het treffen tussen twee megasterren: Cristiano Ronaldo versus Zlatan Ibrahimovic. De media hield zich er de afgelopen twee weken volcontinu mee bezig, want wie was er eigenlijk beter?

De meest bizarre redenaties kregen een kapstok: Ronaldo was een gemaakte voetballer, Zlatan de natuurlijke. Zlatan was veel interessanter als mens dan Ronaldo, Zlatan had dat lekkere gekke, onberekenbare, onvoorspelbare, kortom de meeste geinterviewden gaven toch de voorkeur om Ibracadabra op het aanstaande wereldkampioenschap te zien acteren. Jammer voor Ronaldo werd er bijna gezegd, maar hij moest er iedere dag ook zo hard voor trainen en dat maakte hem, volgens degenen die trainen een vies woord vonden, dus een robot. Wel tegen het perfecte aan, dat dan nog wel, maar niet zo lekker naturel als die gekke Zweed.

Laten we die gekke Zweed nu eens nader aanschouwen. Die lekkere gekkerd schopte ooit zijn eigen toenmalige teamgenoot Van der Vaart half in tweeen in een oefeninterland tussen Oranje en Zweden. Lekker gek, of, zoals anderen de debiele actie ook wel omschrijven: Zlatan is nu eenmaal een winnaar.

Diezelfde winnaar schopte voorafgaand aan een doordeweekse training op Milanello een medespeler in de nek. Humor natuurlijk, Zlatan, ja dat is een gekkie hoor! En een winnaar natuurlijk.

Die winnaar heeft natuurlijk een stel roots waar ze in de serie Roots jaloers op zijn. Zlatan komt uit de achterbuurt van Malmo. Malmo ja, brrrr, het loopt mij nu al dun langs de benen. Dat is het succesverhaal van Theo Janssen uit de slums van Arnhem, de kogels vlogen ook Theo om de oren. Nu moet ik toegeven dat ik de sloppenwijk van Arnhem niet ken en evenmin ben ik ooit in Malmo geweest, laat staan in de Echt Foute Buurten. Echt oordelen kan ik dus niet over de dagelijkse strijd van op leven en dood in de Zweedse goot, desalniettemin heb ik de televisieseries SOKO Malmo, Malmo Vice, CSI Malmo of Malmo Empire nog niet op HBO zien passeren.

Een gemis wellicht, want de wortels van deze winnaar huizen toch echt tussen de met bloed besmeurde stoepranden van de Zweedse havenplaats. Maar er kriebelt iets. Iets in het verhaal van Ibrahimovic is te weldoordacht. Het bad boy image. De import-Zweed die voor zijn kans moest vechten, iedere dag weer. En dat ook nog in Malmo of all places! Als we de vergelijking mogen maken, en dat is al niet mogelijk qua techniek, maar a la, dan moet ik denken aan de documentaire over Zinedine Zidane. Een jongen van Algerijnse komaf die opgroeit in Marseille. Nergens zie ik Zidane met een mes tussen zijn tanden, nergens hoor ik hem pochen over de linke buurt waar zelfs Tony Montana het in zijn broek zou doen, waar hij s ochtends wakker werd en niet wist of hij s avonds nog Barbapapa op de gestolen televisie bij de buren zou zien. Zizou verloochent zijn herkomst niet, net zomin als Maradona zijn geboortegrond Lanus, maar er wordt ook niet mee te koop gelopen. Ik hoor Messi ook nergens opgeven over Rosario, maar een stad die Che Guevara voortbracht is toch van een ander kaliber dan het nautische doorgeefluik  van de Billy-boekenkast.

Cruijff omschreef ooit in rake bewoordingen de voetballer Ibrahimovic:

Hij heeft een goeie techniek voor een slechte voetballer.

Deze zinsnede omschrijft het gehele verhaal van Zlatan. Hij gooide er ooit een leuke dribbel uit tegen NAC, schoot een bal met een omhaal van 35 meter in het doel en maakte laatst nog met een halve draaitrap een doelpunt. Lekker gek, maar niet geniaal, zoals zovelen dit willen omschrijven. Een genie laat zijn buitencategorische hoogstandjes zien, ingebed in een fundament van degelijkheid, betrouwbaarheid, aanspeelbaarheid, genaakbaarheid, gewoonheid. Iedere idioot kan een keer een bizarre bal goed raken, Echte Idioten zelfs wel vaker, maar het zijn niet de bizarre ballen die een genie geniaal maken, het is de constante eenvoud van de simpele ballen.

Alles draaide in de tweeluik voor een ticket naar Brazilië om Zlatan. Alles draaide bij de Portugezen om Ronaldo. Ronaldo deed alles, tot geniepigheden aan toe, om zijn land te laten winnen. Ronaldo sleurde, verdedigde, verdeelde en scoorde met een duikende kopbal prachtig de winnende 1-0.

En Zlatan? Zijn eerste bal schoot hij blind rechts de diepte in, waar he-le-maal niemand liep. Johan Elmander, zijn compaan in de spits, klapte zijn handen stuk om deze blunder, alsof het zijn schuld was dat hij daar niet liep waar Ibra nu net de bal had geschoten. Over onderkruipen gesproken. De rest van de eerste helft heeft Zlatan verongelijkt in de spits rondgelopen, geen bal geraakt en geen zak gedaan. Van der Gijp vergoeilijkte dit gedrag nog door te zeggen dat Ibrahimovic dinsdag in Zweden wel zal gaan vlammen. De tweede helft hield hij de bal tussen enkele Portugezen goed in zijn bezit, waarna hij de bal veel te hard en ongeplaatst op de linkshalf inspeelde. De arme jongen kon ternauwernood de bal binnenhouden. Je zou toch denken dat een speler van het kaliber Ibrahimovic een dergelijk simpele bal toch wel op maat zou afleveren. Dat was blijkbaar toch te veel gevraagd.

Ik heb inmiddels al veel te veel woorden gewijd aan deze psychotische egoist. Zweden gaat er komende dinsdag gewoon af en Zlatan kan het verongelijkte jongetje uithangen dat met een stelletje modale spelers moest voetballen. Ik ben benieuwd of ie nog wat geks gaat doen.

copyright by © judge