terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

Gullit 50 jaar

Ruud Gullit is 50 jaar.
Ik geef als eerste toe dat ik niet wist dat hij a) weleens jarig werd en b) dat hij inmiddels de 50 haalde.
Nu werk ik niet bij Studio Sport (dat ligt desalniettemin niet aan mij) en is het niet mijn hobby om verjaardagen van coryfeëen te onthouden, laat staan er enige actie op te nemen. Ik vind het actief vieren van de verjaring van de Grootste van Allemaal, Diego Maradona, voldoende (een pitcher bier in de kantine). Nu weet ik dat ons aller Johan C. op 25 april verjaart en dit jaar zelfs AOW-gerechtigd werd. Ook zijn 50-ste werd uitbundig gevierd, een documentaire van 2,5 uur werd ons door de NOS aangeboden. Dat was ongemeen genieten van Ons Beste Aller Tijden.
Tweëeneenhalf uur zendtijd.
En Ruud?
Vlak voor de aftiteling afgelopen zondagavond schonk Studio Sport hem een minuut.
Een Hele Minuut.
Blijkbaar hebben we niet helemaal op het netvlies (meer) hoe Groot Ruud Gullit is (en was).

Laten we, zonder sarcastisch te worden, de feiten even naar boven halen, want Ruud Gullit was niet de eerste de beste koekenbakker.
Er is in de hele voetbalgeschiedenis van Oranje slechts één man die als aanvoerder een beker van betekenis heeft vastgehouden, de Coupe Henri Delaunay, liever gezegd de EK-beker. De eerder gememoreerde Johan Cruijff is dichtbij geweest, Ruud Krol en Marc van Bommel idem, maar zij mochten uiteindelijk het zilver slechts aanschouwen, aanraken is alleen de winnaar gegund.
Gullit dus.
Sterker dan Gullit hebben er amper rondgelopen, althans niet in combinatie met een zeer behoorlijke techniek. Zoals Van der Gijp treffend zei: als je met Gullit het veld opkwam, stond je al met 1-0 voor. We kunnen gaan lullen over Grote Spelers, maar zelfs Maradona had ontzag voor zijn opponent van AC Milan, terwijl Diego toen niet met Eeuwige Roem van Napels werd overladen om zijn zweetvoeten. Gullit was Zo Groot, dat hij Van Basten kon laten gloreren op het EK 1988, zonder dat er een schilfertje van zijn blazoen afchipte.
Gullit was Groot en is Groot gebleven.
Gullit was de Eerste Zwarte Manager in voetbalminnend Engeland.
Hij won tevens de FA-cup, als speler-manager van Chelsea.
Hij gaf de Londense club panache, ver voordat de Ambramofietsen hun intrede deden op het historische pluche en met geld klasse probeerden te kopen. Klasse zit in de persoon, in spelers als Gullit.
Om hem heen lijkt een zweem van domheid heen te hangen, alsof Gullit niet helemaal goed snik is als het over voetballen gaat.
Ik durfde de vorige zin amper op te schrijven, want ik ben het faliekant oneens met deze stelling.
Gullit geeft vlijmscherp commentaar. snijdt hout waar anderen het gezellig willen houden en noemt man en paard.
Kort gezegd: U denkt toch niet dat een man met zijn staat van dienst niet een zinnig woord of twee aan het voetbalspel zou kunnen wijden?
Het is toch gruwelijk behelpen met de Waterreuzen en Van Halsten van deez aard?
Gullit opent deuren die voor vele anderen gesloten blijven, hij is samen met Cruijff de Meest Bekende Nederlandse Voetballer over de hele wereld, maar hij wordt regelmatig afgeschilderd als een dom renpaard van toen, een spierbundel die een beetje tegen een bal kon trappen.
Zelfs Seedorf lijkt meer credits te krijgen, terwijl hij de veters van Ruud nog niet mocht strikken.

Ik moet het helaas kort houden want een bijna-hernia verbiedt mij een zittende houding, maar ik voelde mij geroepen om Ruud Gullit, behorend tot de Top-5 van All Time Oranje Legends (tezamen met Cruijff, Van Hanegem, Van Basten en iemand naar Uw eigen gading) vanaf deze bescheiden plaats toch even in het zonnetje te zetten.
Het is allicht meer dan een minuutje dat de NOS aan de aanvoerder van 88 wilde besteden.

Schande.

Gefeliciteerd Ruud!

copyright by © judge