Ik lees tot mijn verbijstering het volgende: Robin is goed in de spits, speelde goed in de spits tegen Denemarken en ik vond hem ook goed spelen tegen Duitsland. Daarom mijn keuze voor Van Persie. (bron: Bert van Marwijk)

En als Van Marwijk voor de wedstrijd tegen Portugal om gaat zal hij met Huntelaar starten en een plaats voor Van Persie in de aanvallende lijn daarachter inruimen. (bron: Telesport)

Het volharden in de basisplaats voor Robin van Persie heeft extremistische vormen aangenomen. Bert komt over als een godsdienstfanaat die desnoods ten onder gaat met zijn geloof in zijn Boy Wonder.
Eng.
Ik zie voor mij Van Speijk die zichzelf de geschiedenisboeken inblies met de woorden: dan liever de lucht in!
Van Speijk had nog iets nobels in gedachten. Hij wilde niet dat zijn munitie in handen kwam van de vijand en stak zelf toen de brand in het kruitvat. Dat hij zijn bemanning meenam in zijn noodlottige beslissing was balen, maar het was voetvolk. De kapitein neemt de beslissing.
Bert is de kapitein van Oranje.
Bert neemt de gehele Oranjeselectie mee in zijn ondergang. En met hen de miljoenen aanhangers van Oranje.
Waarom?
Omdat het kunstje nu niet lukt?
Omdat Oranje nooit zo goed is geweest als hij zelf ook geloofde?
Waarom weigert hij te zien wat zovelen wel zien?
Op het WK was Oranje ook het aangluren niet waard.
Stug.
Verbeten.
De DVD over het WK 2010 nog weleens gekeken?
Een slechtgebrande kopie van Duitsland, EK 1996.
Met Van Bommel als Dieter Eilts.
En De Jong als Jens Jeremies.
Lelijk.
En er is niets veranderd.
Oranje voetbalt nog steeds niet.
Oranje houdt tegen.
Een counterploeg.
En nog niet eens een goeie.
Minder dan twee jaar geleden.
Veel minder.
De spelers hebben er ook geen geloof meer in.
En geen zin.
Dat druipt er vanaf.
Niet op deze manier.
Door Europa weggehoond.
BBC-anchorman Gary Lineker begon zijn intro voorafgaand aan de wedstrijd tegen Denemarken als volgt: The Dutch, former artistic football, now anti-football.
Anti-voetbal.
Een reputatie van 36 jaar in twee jaar om zeep geholpen.