Leroy Fer heeft een droom: hij wil zijn voetbalcarrière, die overigens nog maar net aan de luiers is ontgroeid, afsluiten bij Feyenoord.
Dat horen we vaker. Superspits of creatieve middenvelder realiseert de transfer die hem in één klap financieel binnenroeit en hij weet niet hoe snel hij voor de camera zijn krokodillentranen laat plengen dat ie zó graag voor de club speelt die hij nu gaat verlaten dat ie belooft dat ie terugkomt op zijn oude dag.

Twee opvallende dingen.
1) Waarom weet je van gekkigheid niet hoe snel je kan maken dat je wegkomt bij je dróómclub? Een container vol knaken uit een Arabische zandbak of tweedegarnituur Engeland, Spanje of Italie is genoeg om de kuierlatten aan te trekken.
Droomclub.
2) Als spelers het hebben over hun droomclub, dan bedoelen ze toch echt Real Madrid, Barça of ManU. Tenminste, om naartoe te gaan. In de bloei van hun leven. Of op de oude dag, maakt niet uit. Maar naar de club waar men is begonnen keert men zelden terug en als ze het al doen, dan moet er nog steeds een riant salaris verdiend worden. Ze zeggen dan nooit: ach, doe mij maar een onkostenvergoeding en een broodje kaas tussen de middag, ik heb mijn zakken al genoeg gevuld toen ik wegging. Het was ongetwijfeld leuk om te zien dat Van Bronkhorst in zijn nadagen weer in de Kuip rondliep, maar wel voor twee miljoen per jaar. De loyaliteit moest wel betaald worden, de clubliefde zat diep. In de buidel.
Dirk Kuyt gaat ook ooit nog terugkomen, geloof ik. Ik ben benieuwd welk gat hij in de krappe clubkas gaat slaan.

En nu dan Fer.
Hij verlaat zijn droomclub voor FC Twente.
Niets ten nadele van Twente, maar het blijft provincie, hoe leuk ze ook voetballen. Leroy denkt na drie jaar Tukkerland wel klaar te zijn voor de Absolute Top.
Think again.
Bryan Ruiz is het beste wat ze in Twente hebben gehad en die zit nu bij Fulham.
Fulham, daar speelt ook Dembele (ex-AZ) en speelde Nevland (ex-Groningen), niet echt wat je noemt jongens die meedingen naar Europees Voetballer van het Jaar.
Bovendien is het altijd grappig (als het niet genant is) om de speler te horen over afbouwen bij zijn droomclub. Vrij vertaald wil ie best terugkomen bij zijn droomclub als ie met totaal versleten knieschijven en verrot getrapte enkels nog net niet permanent met een looprek door het leven moet. We moeten blij zijn dat we hem nog even mogen bewonderen als afgebrand kerkhof, wat een gul vooruitzicht!

Terugkeren als speler, doe dat maar niet. Het is altijd pijnlijk.
Herinnert U zich nog Aron Winter en Richard Witschge? De laatste balde nog de pollen uit het veld, maar kon toch voortijdig oprotten. En Aron, ex-Lazio, ex-Internationale, werd bij zijn terugkeer in no-time ex-Ajax.
En toen nog Sparta.
En al heel snel op de bank bij Sparta.
Wat een gruwel.
Wat een afgang.

Ze moeten je missen, tot het Eind der Tijden.
weet je nog, die Fer?
Gut, dat was me er eentje, dat kon je toen al zien.
Jammer dat we hem moesten verkopen.
Gelukkig dat we hem nooit hebben kunnen terugkopen.

De hamvraag die eigenlijk rest: welke zak hooi is ooit begonnen met een dergelijk amechtig geleuter?
Ik vermoed Clarence Seedorf, echt iets voor hem om de quasi-sentimentele Sjaak uit te hangen, maar ik laat me graag verrassen door inzendingen van lezers ...