terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

Guus naar Turkije

Guus Hiddink is vanaf 1 augustus 2010 de nieuwe bondscoach van Turkije.
Hoe komt zoiets nou tot stand? Hoe kiest Guus uit de aanbiedingen die op de deurmat vallen? Aan welke criteria moet een keuze voldoen, wat is van belang en wat boeit totaal niet?
Ik stel me zo voor dat Guus geen weet heeft van de bondsbureaucratie van de zich aanbiedende landen. Is Turkije goed geregeld of moet hij zich door 400 kilometer aan red tape harken om nieuwe cornervlaggen te krijgen? Kan hij het bestellen van nieuwe hesjes uitbesteden aan een vakbekwame bobo of moet hij zelf naar de haven om uit de kofferbak van de lokale heler (vers uit de container) nieuwe exemplaren te verkrijgen? Of dit in Ivoorkust, Noord-Korea of Nigeria beter is geregeld, Joost mag het weten, maar Guus denk ik niet.
Of zou Guus op schrijffouten in de faxen letten? Persoonlijk raak ik snel van de leg als ik een officieel document onder ogen krijg waarin spel- en taalfouten zitten. Iemand die niet de moeite neemt om foutloos zijn boodschap te verzenden is mogelijk net zo slordig met het overmaken van het salaris, niet doen dus.
Is het een persoonlijk gesprek dat de doorslag geeft? Guus werd gebeld door Didier Drogba, de superspits van Chelsea nam persoonlijk het voortouw om Guus binnen te halen voor het WK 2010. Raakt hij door een dergelijke actie gestreeld in het ego? Is dat nog mogelijk, een warm gevoel vanbinnen krijgen en zeggen: ik doe het? Of kijkt Guus of een nationale selectie wat bekende namen, liefst natuurlijk spelers waarmee hij heeft gewerkt, herbergt? Ik zou geen drie Turken kunnen noemen en toch kijk ik regelmatig Eurosport. Hetzelfde geldt voor Noord-Korea en ook Nigerianen ken ik niet van naam (ik ga mij er niet eens aan wagen, zometeen noem ik een Ghanees of Ivoriaan, Een Malinees of de bankzitter van Zaire. Niet racistisch bedoeld, maar ze zijn allemaal groot, sterk, snel en onbesuisd. En zwart. (ik neem aan dat je een koe een koe mag noemen - in de USA is de uitdrukking: calling a spade a spade -, maar dat is mij net weer te tricky). Afijn, ook Guus zal niet alle selectiespelers kennen denk ik, dus ook hij kan niet direct een gegronde afweging maken wat de potentie is. En daarbij, wat is de potentie van bovengenoemde landen? Wereldkampioen? Nee. Europees kampioen? Als alles meezit.
Ik vrees dat de keuze van Guus, gezien zijn CV, niet zo romantisch is als wij in ons kikkerland hopen. Guus is people manager numero uno (vinden wij, in andere landen kunnen ze gerust andere namen noemen), kan een ploeg maken die vanuit structuur en discipline presteert, maar ook Guus loopt tegen het plafond van kwaliteit. Wat er niet in zit, komt er ook niet uit.  Guus kiest gewoon graag voor underdogs. Kanslozen zijn blij met een topper als Guus. Levenslang gratis bier in Zuid-Korea, levenslang gratis vliegen met Qantas uit Australië, dàt zijn de douceurtjes die Guus overhoudt. En lauweren, vooral in Nederland. Guus flikt het toch maar weer.
Behalve toen het ècht moest, in de halve finale EK 2008 tegen Spanje of kwalificatie met Rusland voor het komende WK tegen Slovenië of tegen FC Barcelona in 2009 met Chelsea. Toen lukte het niet.
Hard maar waar, maar het enige dat zich goed laten meten en vergelijken is de salarisstrook. Harde valuta, torenhoge bonussen, afkoopsommen van heb-ik-jou-daar, dàt is de maatstaf.
Wat telt is geld.
Ik hoorde iets over 8 miljoen per jaar.
Er zijn er die voor minder aan het werk moeten.

copyright by © judge