ADO Den Haag - PSV. Ricky van den Bergh zit op de bank. Wat denkt hij? Niet veel. Straks de kat eten geven, misschien. Ricky van den Bergh mag invallen. Hij wordt gepasseerd door Ibrahim Afellay en probeert met een uiterste tackle Ibi van zijn binnenmeniscus te scheiden. Arbiter Rudolf Luinge fluit terecht en toont Van den Bergh de rode kaart. De armen van Ricky van den Bergh gaan wijd uiteen, hij snapt er niets van. Hij zoekt in zijn geheugen het briefje dat trainer Atteveld hem heeft gegeven. Uit je hoofd leren, Ricky, er zitten geen zakken in je sportbroekje, weet hij zich nog te herinneren. Dat was nog een opgave, Ricky heeft de hele week thuis zitten oefenen:

Wat te doen na een overtreding?
1) armen wijd uiteen en zeggen dat je niets hebt gedaan,
2) zeggen dat de tegenstander een Schwalbe maakt,
3) zeggen dat je de bal probeerde te spelen,
4) zeggen dat je de tegenstander amper raakte,
5) zeggen dat het pas je eerste overtreding is,
6) zeggen dat de scheids partijdig is,
7) in ieder geval, altijd ontkennen!

Ricky van den Bergh heeft gekozen voor 1) armen wijd uiteen en zeggen dat je niets hebt gedaan. Hij kon zich de andere opties niet meer herinneren. Leger kan een hoofd ook niet zijn, als je besluit om voor de knie van de tegenstander te gaan en nadat je wordt betrapt de vermoorde onschuld uithangt. Heeft Van den Bergh dan niet door dat hij als eencellig debieltje op de nationale televisie verschijnt? Dat we eigenlijk met zijn allemaal hard moeten gaan lachen zodra hij het veld betreedt? Dat Ricky ons vaders maar één optie laat als we aan onze kinderen moeten uitleggen wat er is gebeurd? Pap, hij schopt die ander op zijn knie, dat mag toch niet? Klopt helemaal jongen, daarom krijgt hij ook een rode kaart en mag hij niet meer meedoen. Maar waarom trekt die meneer dan een raar gezicht? Hij kijkt alsof hij niets heeft misdaan! Die meneer is niet helemaal goed bij zijn hoofd, jongen. Die heeft nooit goed opgelet op school. Dan kan ie zeker ook niet rekenen? Die kans is erg groot, jongen. En niet netjes eten? Nee, hij heeft nog wel een slabbetje nodig, jongen. Misschien heeft ie nog wel een luier om, pap. Dat zou mij niets verbazen, jongen.
Enkele minuten later ziet Lex Immers eveneens rood (niet terecht overigens) en gaat het Haags publiek er eens goed voor zitten. In koor wordt de moeder van Luinge van werk voorzien en ik zap maar even weg. Hoe moet ik aan mijn zoontje uitleggen dat al die mensen de meest afschuwelijke dingen zingen? Hij vindt zingen leuk, hij zingt graag met zijn grote zus.
Veel mensen zijn ziek in hun hoofd: Joden aan het gas, bommen op Rotterdam, vuurpijlen in Enschede, je moeder is gek (over Van Basten), heeft kanker (Van Gaal) of is een hoer (iedereen).
Mijn kinderen komen pas in een stadion als ze op zichzelf wonen, eerder niet. Ik kan hen met goed fatsoen niet meenemen naar het mooiste spelletje ter wereld. Tot die tijd voetbal ik wel met ze in de tuin. Zoonlief heeft nog een luier, een slabbetje en weet nog niet wat wel en niet mag.
Ben ik Ibrahim Afellay en hij Ricky van den Bergh.