De eerste klappen zijn uitgedeeld. Duitsland stuurt Polen terug naar huis met een typisch Duitse valreeptreffer (1-0) en het moet gezegd: Klinsmann vertoonde wederom lef met het inbrengen van een extra aanvaller toen de wedstrijd vast leek te zitten. De wissels deden hun werk, een voorzet en een doelpunt. Polen kreeg weinig loon naar hard werken, maar het ongelooflijk domme wisselbeleid van coach Janas (een spits eruit voor een extra verdediger om zo een gelijkspel te consolideren? Een puntendeling betekende nog steeds een enkeltje Warschau, maar een eenvoudig optelsommetje bleek al teveel voor ongetwijfeld inmiddels ontslagen bondscoach) nekte de aspiraties van de Polen. Terecht naar huis dus, terwijl Duitsland weer in toernooivorm lijkt te komen. Een mogelijke tegenstander in de achtste finales is Zweden, dat met de hakken over de sloot (een late treffer van Ljungberg) een tweede blamage (0-0 tegen Trinidad & Tobago) tegen Paraguay wist te voorkomen. Een salonremise tegen het stroef spelende Engeland is voldoende voor de tweede ronde, maar tegen de Mannschaft zal het laffe spel toch echt afgestraft worden.
De Britten vertoonden pijnlijk weinig inventiviteit en konden pas na 83 minuten de muur van T&T slechten door een kopbal van Crouch uit een voorzet van Beckham. Een nieuwe stunt van Beenhakker en zijn spelers hing in de lucht, het mocht net niet zo zijn (2-0). Opsteker voor heel het Gemenebest is de invalbeurt van Wayne Rooney, hij zal de ontbrekende schakel in het geheel moeten vormen, anders is het gauw gedaan met de Engelsen, hoewel een zege op Ecuador toch tot de mogelijkheden moet behoren.
Argentinië vertoonde tegen Servië-Montenegro een ongehoord veldspel, een wereldkampioen waardig. Met vloeiende combinaties, tempowisselingen, geduld en inzicht ontrafelden zij de defensie van de Balkanbewoners, waarbij de tweede treffer nu al tot hèt WK-doelpunt kan worden gekroond. Een samenspel tussen spelers, verdeeld over 25 passes, waarbij de laatste vijf passes telkens de schoonheid van het voetbal en de snelheid en dodelijke precisie toenam: Riquelme snijdt met buitenkant rechts de bal aan naar de naar binnen lopende Saviola, die in één tijd, zoals de Belgen dat zo mooi weten te verwoorden, met binnenkant rechts de bal door de lucht naar de aanbiedende Cambiasso transporteert. Deze tikt subtiel (wederom met een buitenkantje) de bal anderhalve meter naar voren, naar de ruimte creërende centrumspits Crespo, die de bal controleert en met een hakje (het gehele repertoire wordt vertoond) de doorlopende Cambiasso vrij voor de keeper zet. Een poeier met links en het kippenvel schoot bij iedere liefhebber over het gehele lijf. Wat een prachtig doelpunt!
Dan denk je dat je alles gehad hebt en dan krijg je als toeschouwer nog een toegift in de vorm van Tevez en Messi. Twee jeugdige toverdozen met een titel op zak (Carlos Tevez won goud en werd topscorer met het Argentijns Olympisch elftal op de Spelen van 2004, terwijl Lionel Messi vorig in ons eigen land het WK onder 20 jaar op de Argentijnse palmarès plaatste en tegelijk topscorer werd en tot beste speler van het toernooi werd verkozen) speelden alsof ze terug in de barrio waren. Getruukt met de brutaliteit van de duvel dolden zij hun tegenstanders en flitsten met een flink aandeel in nog drie doelpunten (Tevez, Crespo en Messi) naar de eindscore (6-0).

Oranje zwijnt zichzelf naar de volgende ronde. De fitheid en speelsheid van Ivoorkust was eigenlijk teveel voor de Nederlandse spelers. Van vastzetten kwam de tweede helft niets meer terecht en bleek men slechts tot overleven gedoemd. Nu is overleven ook een kunst, die met wat vliegwerk tot het gewenste resultaat (2-1 overwinning) leidde. Baart dit tot zorgen? Met een laatste groepswedstrijd tegen Argentinië kan nog wat gesleuteld worden, maar de komende opponenten Mexico of Portugal zijn ook niet in goeden doen, dus daar liggen nog mogelijkheden. Oranje is nog niet uitgeschakeld, sterker nog, het krijgt de kans om te groeien.
Groeien, we hopen als voetbalminnend mens dat ook Brazilië zal groeien, want ook het treffen met de Aussies van Hiddink was een wereldkampioen onwaardig (2-0 winst). Bij tijd en wijle stonden de sambaballers met de rug tegen de muur en werd het normaliter geliefde speeltuig meedogenloos weg geroeid. Niet echt terminologie die men mag verwachten bij de magiërs.
Ghana (2-0) verraste met een dodelijk tempo en technisch en tactisch veldspel de Tsjechen, die nu tegen Italië, dat zich onwaardig vergaloppeerde tegen de Amerikanen (1-1), en zich mag revancheren om nog de poule te kunnen overleven. Een wedstrijd op leven en dood, komende donderdag.
Dickie deed met Zuid-Korea uitstekende zaken door het lamlendig arrogante Frankrijk naar een gelijkspel te dwingen, ondanks dat Thierry Henry na vijf minuten mazzelend de 1-0 binnenschoot. Ji Sung Park was even gelukkig met zijn scheenbeenbalberoering waarmee hij keeper Barthez vernaggelde: 1-1 eindstand. Grootmeester Zidane werd enkele minuten voor tijd nog publiekelijk vernederd door de keuzeheer, door het veld te moeten ruimen voor spits Trezeguet. Een afgang via de coulissen voor een der besten der wereld, want hij is geschorst voor het cruciale duel tegen Togo. Voor Zizou is het eigenlijk niet te hopen dat zijn land de tweede ronde haalt, want hij is nog steeds te groot om een lullig bijrolletje op het grootste podium ter wereld te vertolken, in een script dat hij van tevoren graag even had willen lezen.
Dan had hij alsnog kunnen bedanken.