Als je de krant mag geloven is in de nacht van donderdag 20 april 2006 Salomon Kalou overgeleverd aan de Farizeërs. De Amsterdam ArenA bleek de Hof van Getsemané, alwaar Feyenoord enkele uren daarvoor zware klappen had opgelopen van aartsrivaal Ajax (3-0), waarmee de eerste wedstrijd van de play-offs voor Champion’s League voorrondevoetbal een heel seizoen psychologisch naar de haaien hielp (Feyenoord) of van de schandpaal redde (Ajax).
Ongeacht de uitslag van de return is er een Judaskus aan Kalou uitgedeeld: de schuld van een heel seizoen waarin de landstitel niet werd behaald(kukeleku), de tweede plaats werd verspeeld(kukeleku) en op de koop toe werden de play-offs verloren (kukeleku) werd voor het grootste gedeelte op zijn jonge schouders gegooid, een publieke kruisiging is het gevolg (de haan kraaide driemaal nadat Petrus onze Lieve Heer driemaal had verloochend,. Het leek mij in deze context wel passend, vandaar).
De anders zo diplomatieke Erwin Koeman, die iedere zeperd voorheen afdeed met de debiele dooddoener ook dat is voetbal, fungeert deze avond als Pilatus, die aan het journaille de typisch Groningse botheid van een boer die net in zijn ballen is getrapt tentoonspreidt, door ondubbelzinnig te laten optekenen dat degene die niet bij de nachtelijke praatsessie aanwezig waren niet genoeg hart voor de zaak hebben.
Opvallende afwezige, Salomon Kalou.
Een en een is twee in het eenvoudige denkraam van de Groningse trainer, waar een middeleeuws arbeidsethos van hard werken, ploegen en zwoegen gezamenlijk in het vaandel staan en waarbij het kunnen volstaan met een kunstje (doelpunten maken?) tot een ledig duivels oorkussen wordt vertaald. Dezelfde Erwin Koeman had als actief speler de grootste moeite met de absolute wereldvedette Romario, die bij PSV aan de zwoegende middenvelder fijntjes meedeelde dat Romario voor de doelpunten op het veld stond en dat voor het ruimen van stront (vrije interpretatie) de heer E. Koeman was aangetrokken. Deze E. Koeman is op dit moment wederom buiten zijn stiel getreden, want om als een horkerige zak hooi de loyaliteit van een fonkelende groeidiamant als Salomon Kalou publiekelijk in twijfel te trekken omdat Kalou als een van weinigen wellicht de nutteloosheid van een dergelijke bijeenkomst inzag, getuigt niet echt van Groot Trainerschap. (Je moet vooral vlak nadat je ongenadig langs je broek hebt gekregen van je Nemesis de schuimbekkende primaire emoties tot een verstandig gesprek promoveren, dan ben je echt een topmanager!).

Er resteerden dus twaalf spelers in de ArenA, die zich als scherprechters opwierpen om het missen van de landstitel en dergelijke aan de kaak te stellen. Interessant om te weten is wat er dan zoal is geroepen door deze twaalf gezworenen. Pascal Bosschaart zat erbij. Wat heeft hij in vredesnaam te melden gehad? Als hij het boetekleed vrijwillig had aangetrokken, dan was gebleken dat er nog een spiegel aanwezig was in het kamertje van de jury, want deze middelmaat heeft nog geen enkel moment zijn aanwezigheid op de loonlijst van Feyenoord waargemaakt en is slechts op achterbakse geniepigheden te betrappen, zoals de mieterige kopstoot die hij na afloop van de wedstrijd aan opponent Huntelaar uitdeelde. Maar nee, Bosschaart was erbij en dus heeft hij hart voor de zaak, aldus de trainer. Wie heeft dan recht van spreken gehad? Paauwe? Greene? Vlaar? Collen? Gyan? Bahia? Hofs? Wat hebben zij voor de Rotterdamse club gepresteerd dat zij mogelijk een stem in het kapittel hebben? Op Kuyt na is Kalou de beste voetballer en dan komt er een hele tijd niets. Sinds wanneer is een aanvaller verantwoordelijk voor een nederlaag? Niet lullig bedoeld, maar een aanvaller kan zorgen voor de overwinning, de verdediging en het middenveld moeten het punt waarmee iedere wedstrijd wordt begonnen zien te behouden. Maar ja, in de optiek van E. Koeman moet een spits waarschijnlijk ook meeverdedigen. De illustere R. de Souza Faria kreeg bij PSV hetzelfde verwijt naar zijn dovemansoren geslingerd. Door dezelfde E. Koeman en de grauwe lampenboerenmiddelmaat.
Er is er maar een verantwoordelijk voor het eindresultaat en dat is de trainer.
Er is er maar een verantwoordelijk voor de opstelling en dat is de trainer.

En nu de feiten: Feyenoord eindigde op de derde plaats in de competitie en heeft dus een UEFA-cup ticket verdiend. Meer niet. Dat de KNVB vervolgens het resultaat van deze jaargang in een tombola mietert en de voorbije 34 speelronden tot een onderhoudend voorprogrammaatje degradeert, want de Echte Prijzen zijn pas te verdienen in de play-offs, tegen verplichte inlevering van de eindklassering, dat maakt het seizoensresultaat er niet beter op.
Tegen Ajax blunderden zowel Vlaar als Bahia waardoor Rosales 1-0 kon scoren. Serginho Greene laat Ajacied Heitinga bij een vrije trap volledig vrij en laatstgenoemde scoort 2-0. Ik zie Kalou nergens blunderen. Misschien kwam hij in het stuk niet voor. Dan wissel je toch gewoon? Ik zie wel een lichtgewicht middenveld. Ik zie een zwakke achterhoede. Ik zie Castelen rood krijgen omdat hij Huntelaar op een vrije doortocht naar het Feyenoorddoel neerhaalt. Rechtsbuiten Romeo Castelen moet Ajaxspits Huntelaar afstoppen. Dat bedoelt E. Koeman met hart voor de zaak? Waar was het Rotterdamse middenveld? Waar was de verdediging van Feyenoord? Waar was E. Koeman?

Degenen die na afloop van dit pak slaag niet hebben meegehuild met de twaalf wolven in het bos wordt een gebrek aan loyaliteit verweten. Misschien is dat zo, maar ze hebben dan óók een gebrek aan schijnheiligheid en dat siert ze.