Dit zullen niet het laatste woorden zijn die aan het probleem Marc van Bommel worden gewijd en dat maakt deze column een onderdeel van het probleem. Waarin schuilt dan het probleem voor Van Bommel?
De media.
Wij.
Maar ook u als lezer is medeplichtig. Zonder uw aan ellende en achterklap lavende nieuwsgierigheid wordt er geen krant of tijdschrift gekocht, geen voetbalprogramma bekeken en geen internetsite bezocht. Maar voordat u de stekker uit dit medium trekt onder het voorwendsel dat u het ook belachelijk vindt dat Van Bommel niet voor Oranje wordt geselecteerd en dus geen boetekleed wenst aan te trekken, lees de navolgende bespiegeling. Daarna is het aan u.

Marc van Bommel is een zeer goede en bruikbare voetballer voor elk elftal ter wereld: de reden waarom FC Barcelona tot aankoop is overgegaan. Drive, hardheid, duelkracht, scorend vermogen, inzicht, een verre pass, kopsterk, kortom: een complete middenvelder. Een minpuntje: Van Bommel laat zijn mannetje weleens lopen.
Bewust of onbewust, een gevalletje luiheid, maar dat ene minpuntje lijkt het rapport van de succesvolle ex-PSVer volledig te verknallen, want zijn naam lijkt zwart omlijst bij de bondscoach. Als dit voor u logisch klinkt, dat een speler blijft zitten omdat hij tegenover allemaal zevens en achten één luizige vier heeft staan, dan vrees ik dat u in uw eigen schooltijd werd gekoeieneerd door Gregoriaanse paters, kaliber meester Kwel. Enig begrip voor de zondeval is rigoureus met het rietje eruit geranseld, resterend een modelburger met een ongezonde drang naar een zes. Voldoende is voldoende, streven naar een hoger cijfer is ijdeltuiterij, het accepteren van minder de ledigheid van de duivel.

Marc van Bommel is langzaam aan volledig uit beeld geraakt omdat de media met de Limburger het uiteindelijk gewenste rotte appeltje in het o zo keurige mandje van De Zoon van Cruijff heeft gevonden. Al meer dan een jaar verbaast Van Basten vriend en vijand met op zijn minst gezegd verrassende keuzes aangaande de Oranje-selectie. Helemaal bizar is eigenlijk het opmerkelijke feit dat geen enkele novice tijdens de interlands door het ijs is gezakt. Bouhlarouz, Opdam, Kromkamp, Maduro, Landzaat en Kuijt zijn inmiddels vaste waarden, maar voorafgaand aan de kwalificatierondes werd menigeen voor zwakzinnige uitgemaakt als hij zich dergelijke namen bij de koffieautomaat of op een verjaarspartijtje liet ontvallen. Van Basten heeft een gelukkige hand in zijn keuzes, maar deze keuzes zijn niet gebaseerd op het individu. Van Bommel is als voetballer meer gelouterd dan Landzaat of Maduro, maar Marco kijkt naar het geheel. Het team is zijn individu en iedere speler moet iets toevoegen wat een ander niet heeft en de zwakke punten van het totale plaatje moeten worden ingedekt. Het sterkste team wint, ondanks het ontbreken van echte topspelers of andersoortige vedetten. De arriveés moeten zich conformeren aan de eisen die gesteld worden en niet zelf het voetbal ter plekke gaan lopen uitvinden. Daarom is Seedorf niet geselecteerd, is Davids als eerste geloosd en blijft Kluivert staan op 40 interlandtreffers. Allemaal spelers die denken dat de bal om hèn draait, terwijl Van Basten nu net weet dat voetbal zich om de bal afspeelt.

Van Bommel is door zijn Eindhovense jaren ietwat verwend geraakt. Hij was de patron, de Grote Roerganger, en Vogel en consorten mochten zich het vuur uit de sloffen werken voor hèm. Dat was het spelconcept van PSV en daar haalden zij successen mee. Marco heeft hem fijntjes uitgelegd dat het bij Oranje anders werkt en daar moet Van Bommel aan werken. Méér is er niet gezegd. En dat Marc daarover mogelijk een eigen mening op na houdt, dat zal Marco koud laten. Ook Kromkamp, Bouhlarouz en Opdam, of de nieuwe kartrekker Kuijt maken fouten, maar zij luisteren naar de Milanese topvedette. Zij gaan aan de slag met de opdrachten.

Waarom dan toch dergelijke heibel om Van Bommel? Er is geen heibel, maar daar draait de media niet op. If it bleeds, it leads is een gevleugeld dogma binnen de journalistiek. Kinnesinne, gezeur, gezever en gezanik, dáár draaien de persen op, dáár vult men de duurbetaalde zendtijd mee. Kijkcijfers worden mede bepaald door de verbale afbrandkunde van Johan Derksen en Hugo Borst, waarom zou men anders naar de mening van deze heren willen luisteren?
Een rode kaart voor David Beckham vult en verkoopt meer kranten dan welk schitterend doelpunt dan ook. Het bekendste doelpunt van Maradona is zijn onreglementaire treffer met de hand, zijn onnavolgbare slalom in dezelfde wedstrijd blijft in de schaduw van de handsbal.
Niets is stomvervelender dan succes. In 1995 speelde Ajax perfect voetbal, braakte iedere speler na afloop de immens saaie doctrine van de mediatraining uit en na een half jaar had voetbalkijkend Nederland het wel gezien. De stok om de hond te slaan was gevonden: fantasieloos robotvoetbal. Wat trainer Van Gaal op het bord had getekend voerden de spelers uit. Afschuwelijk om naar te kijken, alleen herkenbaar voor lopende bandmedewerkers.
Wij willen Van Hanegems, Cruijffs, Van Persies, Van Hooydonken, Van der Vaarten en eigenlijk ook Seedorfen. Lastpakken, eigenzinnigen, vreemde eendjes. Wij willen blunders, opzichtig falen, stomme fouten, brutale uitspraken, fenomenale acties, weergaloze combinaties en prachtige doelpunten. Wij willen wat om over te lullen. Daarom gooien wij een steen in de vijver, anders zien wij ons spiegelbeeld in het stilstaande water en dat beeld bevalt ons niet echt. Een burgermansbestaan, geknecht door de baas.

Wij creëren de impasse tussen Van Bommel en Van Basten. Wij dwingen Marco tot het innemen van een steeds harder wordend standpunt: hoe vaker wij roepen dat Van Bommel in of in ieder geval bij Oranje hoort, des te betere argumenten Marco op tafel moet leggen om zijn absentie te rechtvaardigen. Deze neergaande spiraalbeweging maakt het voor beide voetballers bijna onmogelijk om nog terug te keren naar de basis: Van Bommel moet zijn mannetje niet laten lopen. Als Marco hem de komende tijd wel selecteert haalt hij mogelijk bakzeil en laat hij zijn oren naar de media hangen. Dat is een teneur die ze in het kamp Van Basten willen voorkomen. Van Bommel is het kind van deze rekening.

Toch vreemd, Oranje wint, kwalificeert zich voor de WK-eindronde in Duitsland, een arsenaal aan nieuwe talenten dient zich aan, wij hebben prachtige stylisten in huis, een betrouwbare keeper, wij kunnen ons opmaken voor een spannende zomer en toch missen we iets.
Gezeik.
Problemen zijn er om gemaakt te worden.

Dit zullen niet de laatste woorden zijn die aan het probleem Marc van Bommel worden gewijd.